Για σημερα Κυριακη διαλέγουμε απολυτως υποκειμενικα ταινίες φίλων που ξέρουμε ποσο αγαπουν το σινεμα, ζουν μεσα στο σινεμα, και η δημιουργια είναι προέκταση της καθημερινότητας τους. Ο Μενέλαος, ο Γιώργος , ο Ομαρ και η Χρυσα είναι καλλιτέχνες που καθημερινα σκεφτονται, ζουν και δρουν κινηματογραφικα.
Οι προτασεις μας λοιπον είναι οι παρακατω:
Αγαπητέ πρόγονε του Μενέλαου Καραμαγγιώλη
OΛYMΠION: Κυριακή, 11 Μαρτίου 2012 - 13:00
Μεγαλωμένος στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, ένας Ελληνοαμερικανός δεύτερης γενιάς, συνονόματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, επιστρέφει στην Ελλάδα ν’ αναζητήσει τα ίχνη του δημοφιλούς Έλληνα του 1821 και να διαπιστώσει αν είναι στ’ αλήθεια απόγονός του. Αυτή η αναζήτηση διατρέχει την πολύπλευρη και πολύπλοκη ταυτότητα του Έλληνα στη διαχρονική της διάσταση, μέσα από τα αρχαιοελληνικά σύμβολα και τις ανα- βιώσεις τους, μέσα από τους απογόνους των ηρώων του ’21 και μέσα από τη ματιά των μαθητών της Αθήνας του 2011, που με παρελάσεις και γιορ- τές αποτυπώνουν τις αντιφάσεις των σημερινών Ελλήνων, καθώς πασχίζουν να αντισταθούν στην κρίση της εποχής με όπλο τις μνήμες τους.
Ο λόγος των αποκλεισμένων του Γιώργου Κεραμιδιώτη
ΦPINTA ΛIAΠΠA: Κυριακή, 11 Μαρτίου 2012 - 17:30
Ο Κώστας Μπαϊρακτάρης, Αναπληρωτής Καθηγητής Ψυχολογίας στο ΑΠΘ, παραχώρησε την παράδοση του μάθηματός του σε ομάδες αποκλεισμένων, όπως άτομα με ψυχιατρική εμπειρία, κρατουμένους των φυλακών Διαβατών (άνδρες και γυναίκες), ανάπηρους, άνεργους, πρώην τοξικομανείς και μετανάστες. Δηλαδή, οι ίδιοι οι αποκλεισμένοι μεταφέρουν τις εμπειρίες τους, τις σκέψεις τους και τα βιώματά τους στους φοιτητές. Στόχος αυτού του μαθήματος είναι να ανοιχτεί το πανεπιστήμιο στην κοινωνία. Υπάρχει και μια δεύτερη κίνηση – η δημιουργία ομάδων αλληλεγγύης των φοιτητών προς τις ομάδες των αποκλεισμένων. Το μάθημα αυτό γίνεται παγκοσμίως μόνο στο ΑΠΘ. Το ντοκιμαντέρ δεν κάνει τίποτε άλλο από το να παρακολουθήσει αυτές τις δύο κινήσεις.
Μισή επανάσταση των Ομάρ Σαργκαουΐ & Καρίμ Ελ Χακίμ
TZON KAΣΣABETHΣ: Κυριακή, 11 Μαρτίου 2012 - 20:00
Ο σκηνοθέτης Ομάρ κι ο φίλος του, Καρίμ, βρίσκονταν στο Κάιρο κάνοντας έρευνα για μια ταινία, όταν ξέσπασε η επανάσταση το Φεβρουάριο του 2011. Οι δυο άντρες συγχρωτίζονται με τους επαναστάτες, περπατούν στους δρόμους της πόλης και συμμετέχουν σε διαδηλώσεις ενάντια στην καταπίεση δεκαετιών από το καθεστώς του Χόσνι Μουμπάρακ.
(η πρωτη ταινια του Ομαρ η εξαιρετική, «Go with peace Jamil» που βραβευτηκε στο Ρότερνταμ κυκλοφορει σε dvd από την Seven Films)
25ος μεσημβρινός των Χρύσα Τζελέπη & Τάνια Χατζηγεωργίου
ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ: Κυριακή, 11 Μαρτίου 2012 - 22:30
Ίμβρος 2005-2009. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει ζωές, φωνές, στιγμές που έφυγαν, που ζουν, που υπάρχουν ακόμα. Όνειρα που οι άνθρωποι συνεχίζουν να κάνουν για μια πατρίδα που τους τη στέρησαν. Την άρπαξαν βίαια. Την ερήμωσαν. Οι θύμησες, τα όνειρα, η αγωνία, η νοσταλγία, η θυσία, η ζωή. Όλα ξεδιπλώνονται μέσα από τις ιστορίες των «ηρώων». Είναι η πατρίδα αυτό που ψάχνουν μες στα χαλάσματα. Είναι οι ζωές τους που θέλουν να ξαναστήσουν. Είναι τα όνειρά τους που θέλουν να ξαναζωντανέψουν.
Αυτό δεν είναι μια ταινία των Τζαφάρ Παναχί & Μοτζτάμπα Μιρταχμάς
OΛYMΠION: Κυριακή, 11 Μαρτίου 2012 - 23:00
Σημείωμα των σκηνοθετών: «Τα προβλήματά μας είναι όλα πλεονεκτήματα». Όταν καταλάβαμε το νόημα αυτής της πολλά υποσχόμενης παραδοξολογίας, ανακτήσαμε την ελπίδα μας και προχωρήσαμε μπροστά, αφού οπουδήποτε στον κόσμο κι αν ζούμε πάντα θα αντιμετωπίζουμε προβλήματα, είτε μικρά είτε μεγάλα. Είναι καθήκον μας να μη σηκώσουμε τα χέρια ψηλά, αλλά να σκεφτούμε λύσεις. Η πραγματικότητα της καθημερινής ζωής και το όνειρο να κρατήσουμε ζωντανή την τέχνη μας μάς κινητοποίησε ώστε να υπομείνουμε τους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί στο ιρανικό σινεμά. Οι δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα στον κινηματογράφο μάς έπεισαν πως αν ένας κινηματογραφιστής δεν μπορεί να κάνει ταινίες, θα φταίει ο ίδιος – κανένας άλλος. Η δυσάρεστη πραγματικότητα που διέπει τον κινηματογράφο και τους σκηνοθέτες στο σημερινό Ιράν μάς οδήγησαν να σταθούμε σ’ αυτή την, ίσως προσωρινή, πραγματικότητα και να αναπαραστήσουμε κομμάτια της που καθρεφτίζονται μέσα μας. [Το ιρανικό καθεστώς έχει απαγορεύσει στον Τζαφάρ Παναχί τη σκηνοθεσία ταινιών, την έξοδο από τη χώρα και την επαφή με τον Τύπο για 20 χρόνια.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου