Padre Nuestro

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Ζάλα
Παίζουν: Τζέσους Οτσόα, Αρμάντο Χερνάντεζ,
Χορχέ Αντριάν Εσπινδόλα, Πάολα Μεντόζα
Χώρα: ΗΠΑ
Γλώσσα : Αγγλικά, Ισπανικά
Έτος: 2007
Web : http://www.myspace.com/padrenuestrofilm
http://www.padrenuestrofilm.info/
http://www.msnbc.msn.com/id/16857751/
Ο Χουάν, κυνηγημένος στο Μεξικό, πηδάει σε ένα φορτηγό που κατευθύνεται λαθραία στο Μπρούκλιν. Εκεί, γνωρίζει τον αθώο κι άβγαλτο Πέδρο, ο οποίος έχει στα χέρια του μια επιστολή από τη -νεκρή πλέον- μητέρα του, με τη διεύθυνση του πραγματικού του πατέρα γραμμένη επάνω της. Ο Πέδρο δεν γνωρίζει αγγλικά και ζητάει τη βοήθεια του Χουάν. Λίγα λεπτά ύπνου είναι αρκετά, για να εξαφανιστεί ο Χουάν με την επιστολή του Πέδρο και να διεκδικήσει τη ζωή του… Δύο μεξικανόπουλα στη Νέα Υόρκη, ψάχνουν να αποκτήσουν την οικογένεια που ποτέ δεν είχαν, αλλά και ένα μικρό παράθυρο διαφυγής από την απελπισία της μιζέριας…

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Κρίστοφερ Ζάλα είναι ένα μείγμα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και ατμοσφαιρικού θρίλερ. Μια προκλητική ιστορία κλεμμένης ταυτότητας και μοίρας, το Padre Nuestro είναι και μια βαθιά ματιά στην ανάγκη και την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης ν’ αγαπηθεί. Κάποιοι κριτικοί το χαρακτήρισαν ως παραλλαγή του «Θησαυρού της Σιέρα Μάντρε», του Χιούστον, και άλλοι το βρήκαν εξαιρετικά επιτηδευμένο. Και, παρόλο που μιλάμε για ένα ισπανόφωνο φιλμ, με εντελώς άγνωστους ηθοποιούς, η ταινία έπεσε σαν βόμβα στο Φεστιβάλ του Σαντάνς και κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.

Κριτικές:

«Πολύ μακριά από τα κοινότυπα στάνταρ συνηθισμένων μελοδραματικών ταινιών, η ταινία έχει να επιδείξει μια απρόσμενα σοκαριστική αλήθεια… Σπάνια πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης μιλάει, με τις εικόνες του, τόσο βαθιά στην καρδιά του θεατή…»

Robert Koehler @ περιοδικό VARIETY

«Ακόμη κι αν δεν το θεωρήσεις αριστούργημα, θα πρέπει να ομολογήσεις ότι είναι από τις πιο αυθεντικές ταινίες που είδες τα τελευταία χρόνια…»

Alex Billington @ περιοδικό FIRSTSHOWING

Cezar 2008 (Τα Γαλλικά Οσκαρ)

Το μυστικό του σπόρου,
Η ζωη σαν τριαντάφυλλο,
Το σκάφανδρο κι η πεταλούδα
και Περσέπολις
κυριάρχησαν στα γαλλικα Οσκαρ τα βραβεία Σεζαρ 2008

Αναλυτικότερα:
Καλύτερης γαλλικής ταινίας της χρονιάς: Το μυστικό του σπόρου του Αμπντελατίφ Κεσίς
Καλύτερου σκηνοθέτη: Αμπντελατίφ Κεσίς (Το μυστικό του σπόρου)
Καλύτερης ηθοποιού: Μαριόν Κοτιγιάρ (Ζωή σαν τριαντάφυλλο)
Καλύτερου ηθοποιού: Ματιέ Αμαλρίκ (Το σκάφανδρο και η πεταλούδα)
Καλύτερoυ δεύτερου γυναικείου ρόλου: Ζιλί Ντεπαρντιέ (Un Secret)
Καλύτερου δεύτερου ανδρικού ρόλου: Σάμι Μπουατζίλα (Les Temoins)
Καλύτερης νέας ηθοποιού: Χαφσία Χέρζι (Το μυστικό του σπόρου)
Καλύτερου νέου ηθοποιού: Λοράν Στόκερ (Ensemble c'est tout)
Kαλύτερης ξένης ταινίας: Οι ζωές των άλλων του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ
Καλύτερης πρώτης ταινίας: Περσέπολις της Μαριάν Σατραπί και του Βινσέν Παρονό
Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου: Αμπντελατίφ Κεσίς
Καλύτερης διασκευής: Μαριάν Σατραπί και Βινσέν Παρονό(Περσέπολις)
Καλύτερης μουσικής επένδυσης: Αλέξ Μποπέν (Les Chansons d'amour)
Καλύτερης φωτογραφίας: Τετσούο Ναγκάτα (Ζωή σαν τριαντάφυλλο)
Καλύτερων σκηνικών: Ολιβιέ Ραού (Ζωή σαν τριαντάφυλλο)
Kαλύτερου ήχου: Λοράν Ζέιλιγκ, Πασκάλ Βιγιάρ και Ζαν-Πολ Ουριέ (Ζωή σαν τριαντάφυλλο)
Καλύτερων κοστουμιών: Μαρίτ Aλεν (Ζωή σαν τριαντάφυλλο)
Καλύτερου μοντάζ: Ζιλιέτ Βέλφλινγκ (Το σκάφανδρο και η πεταλούδα)
Τιμητικά βραβεία Σεζάρ Ρομπέρτο Μπενίνι και Ζαν Μορό.

Oscar 48 ωρες πρίν ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

Αυτά είναι τα προγνωστικά του Seven Film Gallery στις βασικές κατηγορίες των Oscar.
Τα χαράματα της Δευτέρας θα ξέρουμε ακριβώς που πέσαμε μέσα και που η Ακαδημία είχε άλλη γνώμη.
ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

Α ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

Β ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

Α ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ

Β ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ

ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΤΑΙΝΙΑ


Συμφωνείτε?

Ανοχύρωτες Πόλεις (Ενα παιχίδι της...τύχης)

Από τα λίγα blogoπαιχνίδια που μας ιντρίγκαραν, είπαμε να ακολουθήσουμε την πρόταση του alps και να ανοίξουμε το βιβλίο που διαβάζουμε τώρα.

Είναι το

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ 1939-1990

του καθηγητή Κοινωνιολογίας Οπτικοακουστικών Μέσων στο πανεπιστήμιο Sorbonne Nouvelle του Παρισιού, Pier Sorlin που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ σε μετάφραση της Εφης Λατίφη από το 2004.

Σελ123, 5η περίοδος: κεφάλαιο : Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος-Αντίσταση

« To 1944 όλοι ήταν πρόθυμοι να εξυμνήσουν τους αγωνιστές του μυστικού πολέμου, με την αρχή όμως του Ψυχρού Πολέμου το 1947, οι κομουνιστές διαχωρίστηκαν από τις δημοκρατικές συμμαχίες, που με τη σειρά τους δέχτηκαν στους κόλπους τους, συντηρητικούς , ακόμα και πρώην συνεργάτες των Γερμανών.
Οι παραγωγοί δεν επένδυαν πλέον χρήματα σε ένα δυνητικά μεροληπτικό θέμα, χωρίς να αγνοώ τη συγκεκριμένη εξήγηση, ομολογώ ότι δεν με ικανοποιεί, καθώς το θέμα που χρησιμοποιήθηκε για δύο μόνο χρόνια(1945-46) αποσιωπήθηκε μετά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου(αφού μια ταινία που θα προβάλλονταν το 1946, είχε γυριστεί η τουλάχιστον δρομολογηθεί, ένα χρόνο πριν).
Η ανικανότητα δημιουργίας μιας ακόμα «Ανοχύρωτης Πόλης» δεν πρέπει να μας εκπλήσσει: υπήρχαν ελάχιστες ευκαιρίες να γυρίσουν μια ταινία που να είναι ενδιαφέρουσα και τόσο βαθιά ριζωμένη στην ατμόσφαιρα της εποχής, μετά το 1944.»

Με τη σειρά μας καλούμε τη Neutrinο, basik-ly, Kulturosupa, zubizabata και αναχωρητή να συνεχίσουν

Θυμίζουμε τις Οδηγίες:
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 ,αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησε το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο.
3. Βρες την πέμπτη περίοδο ,από τελεία σε τελεία, της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους ,δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη.
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

ΣΤΟΝ ΠΥΡΕΤΟ ΤΩΝ OSCAR

Όπως πέρσι

έτσι και φέτος

τα OSCAR παίζουν

ζωντανά στα SEVEN

Την Κυριακή 24 - 02 και μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας θα διεξαχθεί η απονομή των βραβείων OSCAR 2008 στο KODAK Theater
Όλοι εσείς οι φίλοι του Σινεμά θα έχετε την ευκαιρία να παραβρεθείτε δίπλα στους stars καθώς αυτοί θα διασχίζουν όλο περηφάνια το κόκκινο χαλί . Αλλά εκτός αυτού σας έχουμε εξασφαλίσει και μια θέσει μέσα στην αίθουσα . και μάλιστα εντελώς δωρεάν .
Εντάξει είμαι λίγο υπερβολικός αλλά δεν απέχει και πολύ απ την πραγματικότητα αφού το SEVEN SPOT ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ σε συνεργασία με το διαδικτυακό τόπο WWW.AVCLUB.GR θα είναι on line με τα OSCAR και θα σας περιμένει για να παρακολουθήσουμε παρέα την γιορτή αυτή του κινηματογράφου και να γευθούμε το μπουφέ και την κάβα που θα υπάρχει για όσο υπάρχει .
Θα προηγηθεί προβολή ταινίας έκπληξη

Κομνηνών 27 & Ιασωνίδου 2
( κεντρικό φανάρι )
Πανόραμα Θεσσαλονίκη
Τηλ. 2310 332417

Όσοι θέλετε να παραβρεθείτε δηλώστε συμμετοχή στο kostas@videoseven.gr η στο τηλέφωνο 2310 332417
Για το seven Πανόραμα : Κώστας Ποτακίδης

Κι όσο για την Αθήνα η Στέλλα ο Γιαννης ο Αντρεας κι η Αριάννα συσκεπτονται μεχρι να καταλήξουν την τελευταια στιγμή για να ανακοινώσουν το μυστικό σημείο συνάντησης για όσους αποφασισμένους και πορωμένους θελουν να ξενυχτήσουν για να δουν την απονομή.

Η ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Auf Der Anderen Seite
The edge of Heaven

Σκηνοθεσία & Σενάριο : Fatih Akin
Φωτογραφία: Rainer Klausmann
Μουσική: Shantel
Με τους: Nurgül Yesilçay
Baki Davrak
Tuncel Kurtiz
Hanna Schygulla
Patrycia Ziolkowska
Nursel Köse



Ανθρώπινη, συγκινητική, ρεαλιστική. Τρεις επιθετικοί προσδιορισμοί που περιγράφουν, σχολιάζουν, ορίζουν και αποσαφηνίζουν την ταινία. Έξι μοιραίοι χαρακτήρες, δύο ανθρώπινες πυραμίδες που δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης και καταλήγουν εν τέλει σε δύο ατυχείς θανάτους. Πρόκειται για την βραβευμένη ταινία του Τούρκου σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν, “Η άκρη του ουρανού”.

Περιγραφή: Η Γιετέρ (=όχι άλλο) είναι χήρα, μετανάστρια στη Γερμανία, τουρκάλα στην καταγωγή, ιερόδουλη στο επάγγελμα. Ο Αλί συνταξιούχος, χήρος που κατοικεί στο Αμβούργο. Ο Ναζάτ, γιος του Αλί, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βρέμης διδάσκει γερμανική φιλοσοφία. Η Αϊτέν (=μισοφέγγαρο), κόρη της Γιετέρ, μέλος αντιστασιακής οργάνωσης στην Τουρκία που αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα της ελευθερίας στην γνώση και την μόρφωση. Η Λότε, σύντροφος της Αϊτέν, γερμανίδα φοιτήτρια της ισπανικής και της αγγλικής φιλολογίας. Η μητέρα της Λότε, στοργική και υπομονετική με μοναδικό σκοπό να προστατεύσει την κόρης της από τα λάθη που θυμίζουν το δικό της παρελθόν.

Χαρακτήρες: Όλα φαντάζουν ειδυλλιακά, το παιχνίδι όμως της μοίρας και των συμπτώσεων προδιαγράφει ξεχωριστά, για καθέναν από τους παραπάνω ήρωες ένα μοιραίο μέλλον και μία ατυχή έκβαση. Ο Ακίν καταφέρνει να πλάσει ήρωες, να διαμορφώσει χαρακτήρες, οι οποίοι δρουν, λειτουργούν και πρωταγωνιστούν στο προσκήνιο βάσει συγκινησιακού κινήτρου. Απουσιάζει από αυτούς η πλήρης συνείδηση, η ψυχρή λογική και η σωφροσύνη καθιστώντας τους εγκλωβισμένους μέσα στις πράξεις τους.
Ο ίδιος ο Ακίν ως από μηχανής θεός, ωστόσο, μέσω του Ναζάτ και της μητέρας της Λότε, προσπαθεί να αντισταθμίσει το πεπρωμένο με την επιστροφή τους στον τόπο γέννησης των πασχόντων ηρώων. Φάροι λογικής και συλλογικού πνεύματος, μέσω της πανεπιστημιακής γνώσης και της εμπειρίας της ζωής, βρίσκονται στην κορυφή δύο διαφορετικών πυραμίδων, αντίστοιχα. Βάση αυτών των πυραμίδων είναι η Γιετέρ και ο Αλί στην μία και η Αϊτέν μαζί με τη Λότε στην άλλη.
Σύμβολο-κλειδί στην ταινία είναι ο αριθμός τρία. Η τριμερής διάθρωσή της και οι τρεις χαρακτήρες που θεμελιώνουν τις αιτιακές σχέσεις μεταξύ των ηρώων, μας οδηγούν αυθόρμητα να καταλήξουμε σε αυτό το συμπέρασμα. Η απόδοση τίτλου σε κάθε κεφάλαιο και η αφιέρωσή του στα πρόσωπα που υπέκυψαν στο πεπρωμένο τους, υποδηλώνει ξεκάθαρα τη σχέση αίτιου-αιτιατού καθώς και το παιχνίδισμα του συγκυριακού με το παρόν.

Προβληματική: Κάθαρση, λύτρωση, μετάνοια. Ίσως τα πιο ουσιώδη μηνύματα που αντλούμε από την ταινία, πέρα από την σαφή υποδήλωση των κοινωνικών προβλημάτων στην σύγχρονη φοβική Ευρώπη και την αδιέξοδη πολιτική κατάσταση στην γειτονική Τουρκία. Και μέσα σε όλα αυτά δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή της συμβολικής χρήσης των ονομάτων της Γιετέρ και της Αϊτέν. Η μετάνοια για την προηγούμενη ζωή και η ρήξη με το κατεστημένο και την αντικατάσταση του από έναν κόσμο που κυριαρχούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθερία. Όσον αφορά τον τίτλο της ταινίας, ουσιαστικά βρισκόμαστε στο σημείο τομής-συνάντησης του ορίζοντα της θάλασσας και του ουρανού (θυμηθείτε τη σκηνή τέλους της ταινίας). Το σημείο που ανατέλλει και δύει ο ήλιος, το σημείο αρχής του τέλους αλλά και του τέλους μίας αρχής.

Κατακλείδα: Εν έτει 2008, ο σύγχρονος ευρωπαϊκός κινηματογράφος επαναπροσδιορίζει και αποσαφηνίζει τους στόχους και τους σκοπούς του, θέτοντας τον άνθρωπο στο επίκεντρο της σκηνής, όχι σαν λογική οντότητα αλλά υπό την επήρεια του συγκινησιακού φορτίου.


Δημήτρης Καρακατσάνης.

58th Berlinale Fotos

58th Berlinale Τα Βραβεία

Τα Βραβεία

Τα Βραβεία της 58ης Μπερλινάλε

Χρυσή Αρκούδα
Tropa de elite The Elite Squad
του José Padilha (Βραζιλία)

Αργυρή Αρκούδα
Standard Operating Procedure
Του Errol Morris (ΗΠΑ)

Σκηνοθεσία
Paul Thomas Anderson
Για το There Will Be Blood (ΗΠΑ)

Γυναικεία Ερμηνεία
Sally Hawkins
Για το Happy-Go-Lucky του Mike Leigh (Αγγλία)

Αντρική Ερμηνεία
Reza Najie
Για το Avaze Gonjeshk-ha του Majid Majidi

Καλλιτεχνικής συμβολής στη Μουσική
Jonny Greenwood
for There Will Be Blood
του Paul Thomas Anderson

Σενάριο
Wang Xiaoshuai
Για το Zuo You In Love We Trust
(ταινία της Seven Films)

Βραβείο Alfred Bauer 2008
Lake Tahoe
Του Fernando Eimbcke
(ταινία της Seven Films)

Βραβείο κοινού στο Panorama
Lemon Tree
(Israel/Deutschland/Frankreich 2008),
του: Eran Riklis

Για 22η φορά απονεμήθηκαν και τα Gay βραβεία:

Teddy 2008
The Amazing Truth About Queen Raquela
Του Ολαφ ντε Φλέρ
Η Ρακέλα είναι μια φτωχη πορνη τραβεστι στις Φιλιπίννες που ονειρεύεται να φυγει στο Παρίσι για να βρει τον αντρα των ονείρων της. Όμως εχει λίγες πιθανότητες να φυγει γιατι χρειάζεται πρόσκληση για να παρει visa .Οταν ενας φωτογραφος την ανακαλύπτει τη βοηθα να βρει δουλειά σαν οικοδέσποινα σε ένα τσατ γνωριμιων ιντερνετ..Μεσα σε 6 εβδομάδες η Ρακέλα εκτοξεύεται κερδίζοντας το δεκαπλάσιο του μέσου μισθού και γίνεται η διασημότερη πορνοσταρ της πατρίδας της. Οι ευχες της φαίνεται να εισακούγονται όταν γνωρίζει μεσω ιντερνετ τον Βαλερί από την Ισλανδία που της υπόσχεται ότι θα την βοηθήει με την visa. Και η πορεία ξεκινά…

58th Berlinale

day 6

Otto or up with dead people
Του Μπρους λα Μπρους
Παρακαλώ επιτρέψτε μου να συστηθώ. Είμαι ένα συνηθισμένο αγόρι φτωχό και δυσλεκτικό. Το όνομα μου είναι Οττο. Ζω στο Βερολίνο και κάποιες φορές η χάρις μου φτάνει και πιο Βόρεια. Ανάλογα με την διάθεση μου. Αν και μεταξύ μας μόνο μια διάθεση έχω, που μπορείτε να καταλάβετε. Είμαι νεκρός.
Για την ακρίβεια είμαι ένα gay Ζόμπι που αγαπά τον κινηματογράφο. Έτσι έμπλεξα με μια παρανοϊκή λεσβία και παραγωγό πρωτοποριακών κινηματογραφικών ταινιών που τη λένε Μήδεια. Με πούλησε όμως άσχημα, δίνοντας μου πολύ λίγα χρήματα . Εγώ που κάποτε ήμουν ο πρίγκιπας των Ζόμπι, τώρα έχω πέσει στην ανάγκη της.
Πιο ξεφτίλα δεν έχω.
Και τώρα συγχωρήστε με
Πρέπει να σας αφήσω
Πάω να τσιμπήσω κάποιον από το δρόμο γιατί κάτι πρέπει να φάω κι εγώ για να… ζήσω
Εις το επανειδειν
Οττο
Site: http://www.ottothezombie.de

και το διαγωνιστικό συνεχίζεται...

Tropa de Elite (The Elite Squad) Στη Βραζιλία έχει σπάσει ταμεία. Ο σκηνοθέτης José Padilha (Bus 174) εξερευνεί τις τρομερές επιπτώσεις του εμπορίου ναρκωτικών στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα της Βραζιλίας, κι αποκαλύπτει τις καθημερινές μεθόδους μιας βίαιης και διεφθαρμένης ειδικής μονάδας της αστυνομίας. http://www.tropadeeliteofilme.com.br/

Julia

France
του Erick Zonca (The Dreamlife of Angels)
Παίζουν: Tilda Swinton, Aidan Gould, Saúl Rubinek
Η Τζούλια απαγάγει τον εγγονό ενός μεγιστάνα, ο οποίος τη βάζει σε μπελάδες, αλλά έπειτα δίνει άλλο νόημα στη ζωή της. Ρεσιτάλ ηθοποιίας σε μιά κατά τα αλλα μέτρια ταινία.

Lady Jane France
Γαλλία
Σκηνοθεσία : Robert CUÉDIGUAN
Παίζουν : Ariane ASCARIDE, Gérard Muriel, François and René
Τρεις παιδικοί φίλοι σταματούν να κλέβουν, αφού έχουν σκοτώσει ένα κοσμηματοπώλη. Δε βλέπονται συχνά, μέχρι που απαγάγεται ο γιος της μίας. Ξανασυναντιώνται για να βρούνε τα λύτρα..

Happy-Go-Lucky (UK)
Σενάριο/ Σκηνοθεσία: Mike LEIGH
Παίζουν : Sally HAWKINS, Eddie MARSAN
Οι περιπέτειες της Πόπι. Είναι μήπως λίγο τρελή κι ανεύθυνη? Ή μήπως κατά βάθος είναι στ’ αλήθεια λογική? Έτσι κι αλλιώς όλοι την ερωτεύονται.. Εξαιρετική κωμωδία, μια ευχάριστη έκπληξη απο τον Μαικ Λη.


Elegy

USA

Βασισμένο στο διήγημα “Το ζώο που ξεψυχά” του Philip Roth)
Σκηνοθεσία: Isabel Coixet (My Life Without Me)
Παίζουν: Penélope Cruz, Ben Kingsley, Dennis Hopper
Μια εκλεπτυσμένη μαθήτρια μπλέκει με ένα καθηγητή της, ο οποίος έχει ψύχωση με τη γυναικεία ομορφιά. Πολλά χρόνια μετά τη σχέση τους, εκείνη έρχεται να αποκαλύψει ένα μυστικό που θ’ αλλάξει για πάντα τη ζωή τους. Ταινία που απογοήτευσε τους θαυμαστές της Coixet, αλλά διέσωσε την λάμψη της Πηνελόπης Κρούζ.

Kabei (Kabei – Our Mother) Japan
Σκηνοθεσία: Yoji Yamada
Παίζουν: Sayuri Yoshinaga, Mitsugoro Bando, Tadanobu Asano
Η ιστορία της προσπάθειας μιας οικογένειας να ανταπεξέλθουν σε σκοτεινούς καιρούς στο Τόκιο του 1940. Λίγο Όζου, λίγο ποίηση και το σάκε μου...

Be Kind Rewind USA

Σκηνοθεσία: Michel Gondry

Παίζουν: Jack Black, Mos Def, Danny Glover, Mia Farrow, Melonie Diaz
http://www.bekindmovie.com/


Il y a longtemps que je t’aime (I’ve Loved You So Long)

Χώρα : Γαλλία
Σενάριο/ Σκηνοθεσία: Philippe CLAUDEL
Παίζουν : Kristin SCOTT THOMAS, Elsa ZYLBERSTEIN
Η Juliette και η Lea είναι δύο αδελφές των οποίων οι ζωές έχουν διαχωριστεί με τη βία. Η Juliette έχει περάσει 15 χρόνια στη φυλακή χωρίς καμία επαφή με την οικογένεια της. Όταν βγαίνει η αδελφή της την παίρνει στο σπίτι.. Μιά πραγματική star που εντυπωσίασε στο Βερολίνο η Κριστίν Σκότ Τόμας.

Kirschblüten - Hanami Διάρκεια : 126 minutes
Γερμανία
Σκηνοθεσία : Doris DÖRRIE
Μόνο η Trudi γνωρίζει ότι ο άντρας της Rudi πάσχει από καρκίνο. Είναι στο χέρι της αν θα του το πει ή όχι. Ο γιατρός προτείνει να κάνουν κάτι μαζί που θέλανε από καιρό..

ξεχώρισαν στο Panorama:

ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΤΟ ΒΕΛΕΣ
Της Θεώνης Στρούγκαρ Μιτέφσκα

Μια ταινία από τα Σκόπια που χρησιμοποιεί μια πρωτότυπη καλλιτεχνική κινηματογραφική γλώσσα για να περιγράψει μια δυνατή οικογενειακή τραγωδία με ηρωιδες τρεις αδελφές ,που σαν και τις ηρωιδες του Τσέχωφ,είναι διαφορετικές και όλες θέλουν να ξεφύγουν από την σκληρή πραγματικότητα της ζωης στην πόλη τους το ΤιτΟ Βέλες.
Η Σαπφώ που είναι η νεότερη βγαίνει με πολλά και διαφορετικά αγόρια σκοπός είναι να μη μείνει στο ράφι.
Η Αφροδίτη η μεσαία λόγω κάποιου προβλήματος, δεν μιλάει πολύ και την αντιμετωπίζουν σαν καθυστερημένη
Και η μεγαλύτερη η Σλάβισα, 35 χρονων,από τα 24 είναι σε θεραπεία μεθαδόνης κι ακόμα προσπαθεί να ξαναστησει την ζωή της.
Ζουν στο πρωην Τίτο Βέλες που τώρα πια λέγεται σκέτο Βέλες, Λόγω του παλιού εργοστασίου μόλυβδου που ακόμη λειτουργεί όλοι είναι μολυσμένοι.
Ήδη έχουν υπάρξει οι σχετικές τερατογενέσεις με τα κατσίκια με τα δυο κεφάλια και τους ανθρώπους με τα 7 δεκτυλα, ο μέσος όρος ζωης συνεχώς μικραίνει κι όλες οι γυναίκες πεθαίνουν από μορφές Καρκίνου.

Όλες θέλουν να φύγουν το συντομότερο. Αυτή όμως που βιάζεται πιο πολύ είναι η μικρότερη γι αυτό και ξημεροβραδιάζεται στην Ελληνική πρεσβεία των Σκοπίων για την πολυπόθητη visa.
Η ταινία έχει :

ΕΙΔΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΕΡΑΓΕΒΟ
Για την εξαιρετική προσέγγιση της πραγματικότητας που ζουν οι 3 αδελφές και την προσέγγιση τους με έναν σύγχρονο μαγικό ρεαλισμό.

Chiko
Του Οζκγίρ Γιλντιρίμ

Wenn du der Beste sein willst, mußt du erst ‘ma Respekt kriegen, tamam mi.Wenn du Respekt kriegen willst,darfst du keinen Respekt zeigen.Und wenn du keinen Respekt zeigst,denken alle irgendwann,du hast den Respekt erfunden,weißt du, wie ich mein?“

Μια σκληρή ταινία για την πραγματικότητα στους δρόμους της Βόρειας Γερμανίας. Με ναρκωτικά, συμμορίες και γρήγορα κυνηγητά αυτοκινήτων.
«Επιβιώνει όποιος καταφέρει να έχει τον σεβασμό. Και ο σεβασμός αποκτιέται στον δρόμο. Και μόνο αν τον αποκτήσεις μπορείς να τον εξάγεις».
Η σχολή(μαζί με την εταιρία) του Φατιχ Ακιν βγάζει και τους πρώτους μαθητές.
Η συμμετοχή της Γερμανίας είναι μια σκληρή ταινία γυρισμένη από Τούρκο σκηνοθέτη που μεγάλωσε στη Γερμανία, μετανάστης 2ης γενιάς.
Ο Τσίκο είναι ένας νεαρός Τούρκος από το διάσημο γκετο το Μίμελμανσμπεργκ (Muemmelmannsberg) στα προάστια του Αμβούργου. Μαζί με τον κολλητό του φίλο Τιμπέτ προσπαθούν να μπουν στο κόσμο της εμπορίας ναρκωτικών και να πλουτίσουν, να γίνουν σημαντικοί,…. να προκόψουν. Σύντομα όμως διαπιστώνει ότι για να πετύχεις σε αυτή τη δουλειά πρέπει να «χτίσεις» πάνω στα ερείπια μιας δυνατής φιλίας.

Παίζουν:

Denis Moschitto στο ρόλο του Τσίκο

Volkan Özcan σε πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση στο ρόλο του Τιμπέτ

Παίζει κι ο ελληνικής καταγωγής, οδηγός αγώνων ταχύτητας αυτοκινήτων και κασκαντέρ Αντώνης Βαρβαρούσης στο ρόλο του Jamil.

Ο Τσίκο είναι Τούρκος 2ης γενιάς, μετανάστης στο Αμβούργο. Κι αυτη είναι η δραματική Ιστορία αυτού και του αδελφικού του φίλου Τιμπέτ.Ονειρό του μια λατάλευκη αυτόματη Μερσεντές και τα γρήγορα φράγκα απο το εμπόριο των ναρκωτικών. Η Ζωή όμως έχει τις δικές της προτεραιότητες κι όχι πάντα με την σωστή σειρά. Αλλα θέλει ο Τσίκο, άλλα ο Τιμπέτ, Άλλα το μεγαλο αφεντικό, άλλα η νεαρή Τουρκάλα πόρνη που ερωτεύεται ο ήρωας κι άλλα οι Αραβες ανταγωνιστές στην πρέζα.

Κάποιοι θα χαθουν γιά πάντα . Κάποιοι θα ζήσουν με τις τύψεις τους και κάποιοι άλλοι ακολουθώντας εναν προσωπικό ηθικό κώδικα θα βρεθούν εκτός.

Ταινία μιάς νέας ηθικής που σχηματίζεται υπόγεια στις Ευρωπαικές μεγαλουπόλεις, πέρα από τα παλαιά σχηματικά πρότυπα του καλού και του κακού. Του σωστού και του λάθους.

Οσο το αίμα θα είναι κόκκινο, τόσο το ίδιο τρο συστημα θα δημιουργεί νέους Τσίκο παντού...

58th Berlinale

day 7

Heart Of Fire του Luigi Farloni («Η ιστορία της καμήλας που δάκρυσε- The Weeping Camel»)

Βρισκόμαστε στην Ερυθραία, στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Η μητέρα της Awet την άφησε όταν ήταν ακόμη ένα μικρό κορίτσι κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ερυθραίας και της προσπάθειας της να ανεξαρτητοποιηθεί από την Αιθιοπία. Μεγαλώνει σε ένα ορφανοτροφείο στην Ασμάρα από ιταλίδες καλόγριες, ασπαζόμενη την καθολική πίστη. Από πολύ μικρή ηλικία ήδη φαίνεται το επαναστατικό της πνεύμα και η αντίσταση της στην αδικία. Χρόνια αργότερα, θα βρεθεί σε ένα στρατόπεδο, όπου θα εκπαιδευτεί για το πεδίο της μάχης…


Lake Tahoe του Fernando Eimbcke («Το κυνηγι της πάπιας- The Duck Season»)
Ο δεκαεξάχρονος Χουάν έχει κουραστεί από τα προβλήματα της οικογένειας του κι αποφασίζει να φύγει από το σπίτι του.
Θα χαλάσει το αυτοκίνητο του όμως, και θα αναζητήσει κάποιον για να το φτιάξει… Θα γνωρίσει έτσι το Ντον, ένα παρανοϊκό μηχανικό που ζει με το σκύλο του, τη Λουσία, φανατική της πανκ μουσικής και το Ντέιβιντ, ένα παιδί που έχει ψύχωση με το Bruce Lee. Σε μία μόνο ημέρα, οι άσπονδοι κόσμοι αυτών των ανθρώπων θα βοηθήσουν το Χουάν να καταλάβει ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι το ίδιο αναπόφευκτα κι ακατανόητα, όσο και ο θάνατος.

Gardens Of The Night του Damian Harris («Χωρίς Έλεος-Mercy»)
Η δεκαπεντάχρονη Λέσλι, εισέρχεται σε ίδρυμα στο Σαν Ντιέγκο. Οι απάντησεις της σε ερωτήσεις που αφορούν την οικογένεια της είναι ασαφείς.. Οχτώ χρόνια νωρίτερα: Η Λέσλι ζει με τους γονείς της. Μια μέρα, καθώς πηγαίνει στο σχολείο, δύο άντρες της ζητούν να τους βοηθήσει να βρουν το σκύλο τους. Καθυστερεί όμως πολύ για το σχολείο, και τότε εκείνοι προσφέρονται να την πάνε με το αυτοκίνητο τους. Της δίνουν κάτι να πιει και πέφτει αναίσθητη … Πολλά χρόνια μετά, κι έχοντας μεσολαβήσει μια σειρά άσχημων εμπειριών θα γυρίσει στην οικογένεια της- τίποτα δεν είναι όμως το ίδιο...


In Love We Trust του Wang Xiaoshuai («Ο ποδηλάτης του Πεκίνου- Beijing Bicycle», Shanghai Dreams»)
Η Μέι και ο Ζάο ήταν κάποτε ζευγάρι. Μαζί έχουν και μια κόρη, τη Χέχε. Πολλά χρόνια αφού έχουν χωρίσει, η ρουτίνα τους απάει, καθώς ανακαλύπτουν ότι το μικρό κορίτσι πάσχει από λευχαιμία. Η μόνη της ελπίδα είναι μεταμόσχυση από αδερφό ή αδερφή. Θα τεθεί έτσι μία απόφαση ζωής για τη Μέι και το Ζάο, αλλά και τους νέους συντρόφους τους…


Ballast του Lance Hammer (Ειδικά εφέ για τα: «Batman Forever», « Practical Magic»)
Ο δωδεκάχρονος Τζέιμς ζει με τη μητέρα Μάρλι στο δέλτα του Μισισιπή. Η Μάρλι δουλεύει πάρα πολλές ώρες την ημέρα σε μια δουλειά που ούτε καν φτάνει για να τους συντηρήσει, ενώ ο Τζέιμς μένει μόνος του. Μια μερά ενώ τριγυρνά άσκοπα, θα γνωρίσει μια παρέα εφήβων, τους οποίους για να εντυπωσιάσει θα δεχθεί να μεταφέρει με τη μηχανή του ναρκωτικά για εκείνους. Σύντομα όμως θα βρεθεί σε κίνδυνο και θα το σκάσουν με τη μητέρα του στην αντίπερα όχθη, όπου θα βρουν καταφύγιο στο σπίτι του Λόρενς, ενός μοναχικού και θλιμμένου τύπου. Μια βαθιά κι άλυτη διαμάχη μεταξύ της Μάρλιν και του Λόρενς θα έρθει στην επιφάνεια- μια διαμάχη που χρονολογείται ακόμη από τη γέννηση του Τζέιμς..

(Ταινίες της Seven Films από το διαγωνιστικό τμήμα)

58th Berlinale

Απο τις 6 το πρωι ουρές...

...ουρες που μεγαλώνουν...

...ατέλειωτες ουρές για ενα εισητήριο στο Arkaden...

day 3

day 4

day 5

Πολλές ταινίες, ευτυχώς ο καιρός καταπληκτικός. Τρέχουμε από προβολή σε προβολή δεν προλαβαίνουμε να σχολιάσουμε. Απλά καταγράφουμε γρήγορα και πρόχειρα κάποιες πρώτες εντυπώσεις.


Automn Ball
(Sugisball Εσθονία 2007)
Σκηνοθεσία: Veiko Ounpuu
Με τους: Rain Tolk
Mirtel Pohla
Εχει όλα τα στοιχεία της καλογυρισμένης ταινίας αλλά το θέμα των διαλυμένων ζωών στην Eσθονία είναι τουλάχιστον αδιάφορο για το ελληνικό κοινό που έχει το κολαι από το γαλλικό σινεμα

El camino
( Κόστα Ρίκα Γαλλία 2007)
Σκηνοθεσία: Ishtar Yasin Gutierrez
Με τους: Sherlyn Paola Velasquez
Markos Οδυσσέας Jimenez
Η πρώτη ταινία από την Κόστα Ρίκα που συμμετέχει σε διεθνές φεστιβάλ. Η Σκηνοθέτρια δήλωσε πως χρειάστηκε 7 χρόνια για να την πραγματοποιήσει και πολλες αναποδιές. Η ταινία είναι αφιερωμένη στη Νικαράγουα και πετιγράφει την αθλια συνθήκη ζωής της μικρης της ηρωιδας και του κωφάλαλου αδελφού της, στους σκουπιδότοπους. Μια απόφαση για φυγή από τη μιζέρια θα έχει δραματικές συνέπειες για την υπόλοιπη ζωή της. Φεσι δε θα το έλεγα βαρετο όμως πολύ.

Beautiful Bitch
( Ομορφη Σκύλα Γερμανία 2007)
Σκηνοθεσία : Martin Theo Krieger
Με τους : Katharina Derr
Patrick von Blume
Sina Tkotsch
Η όμορφη Bica είναι νεανική σύγχρονη και ταυτόχρονα σκληρή ιστορία μιας εφηβης από την Ρουμανία που γίνεται γυναίκα με δραματικο τρόπο και ελεύθερη με ακόμη δραματικότερο.Πολύ καλό το τριο των πρωταγωνιστων και οι σκηνες τρυφερότητες είναι στιγμές ανθολογίας.. Η πρώτη ταινία που είδα όρθιος σε κατάμεστη αίθουσα και με 10λεπτο χειροκρότημα στο τελος.

L’heure d'été
(Καλοκαιρινή Ωρα Γαλλία 2008)
Σκηνοθεσία : Olivier Assayas
Με τους : Juliette Binoche
Charles Berling
Jérémie Renier
Edith Scob
Mια καλοκαιρινή οικογενειακή ιστορία και ταυτόχρονα ένα μάθημα ιστορίας της Τεχνης. Ο θάνατος της γιαγιάς φερνει τα 3 παιδια της ,μπροστα στη ποιότητα των επιλογών τους και σε μια αφθαίρετη αναγωγή η διαχείρηση της κληρονομιάς μας εθνική, πολιτιστική εξαρτάται από το μέγεθος του καθημερινού μας πολιτισμού που επιλέγουμε να ζήσουμε. Η Εντίθ Σκόμπ συγκλονιστική. Η περιγραφή της Γαλλικής επαρχίας θυμίζει την ευαισθησία του Αντρέ Τεσινέ. Η συλλογη του μουσείου ενδιαφερουσα κι αγνωστη στους πολλους είναι μόνο η αφορμή για να σχολιασει πολλα θεματα ο ταλαντούχος σκηνοθέτης .

Nothing but Ghosts
(Nichts als Gespenster Γερμανία 2007)
Σκηνοθεσία : Martin Gypkens
Με τους: August Diehl
Maria Simon
Jessica Schwarz κ.α.
Φαντάσματα γίνονται οι επιθυμίες μας και στοιχειώνουν τις ζωές μας όταν δεν φροντίζουμε να τις πραγματοποιούμε. Μεγάλη ταινία, σχεδόν υπερπαραγωγή. Ψυχολογικών ημιτονίων. Αδύνατο να μη φύγεις με έναν κόμπο στο λαιμό. Γυρισμένη στη Βενετία, τη Τζαμάικα, τη Γερμανία και την Αμερική.

Οπου γυρίσω βλέπω τη «Διόρθωση» του Θάνου Αναστόπουλου. Τρείς προβολές σε μεγάλες αίθουσες, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ελληνικές ταινίες που προβάλονται σε μικρότερες και ημισέλιδη διαφήμηση στο Screen Intermational. Πολύ καλό το εύρημα με τη γομολάστιχα σαν δώρο πριν τη προβολή. Ευχές να βρεί το κοινό της στην παγκόσμια αγορά. Ενδιαφέροντα στοιχεία θα βρείτε και στο 6σέλιδο αφιέρωμα στο νέο τευχος του Σινεμά που υπογράφει ο Μανώλης Κρανάκης. Tελικά κατάφερε να προσκληθεί στη MOMA, και στα φεστιβαλ Rochelle και Γκουταλαχάρα. Καλή επιτυχία. ( Εμένα πάντως… δε με άρεσε!)

58th Berlinale

day 2

Όσο μεγαλώνει ένα φεστιβάλ τόσο βαλκανοποιείται, δεν το λέμε εμείς ένας Βερολινέζος φίλος το λέει και μας βάζει σε σκέψεις. Το Φεστιβάλ Βερολίνου γίνεται τεράστιο. Οι ταινίες πολλές, τα παράλληλα τμήματα αρκετά, περισσότερα κι από τις Κάνες κι όμως στον αέρα-που είναι παγωμένος το πρωί-πλανιέται μια σιωπηλή αμηχανία.
Είναι η αμηχανία που σκεπάζει την προηγούμενη καυτή νύχτα με τα σφηνάκια και το τρελλό καμάκι στο «77» γιατί το Βερολίνο παραμένει η πιο κρυφή πόλη της Ευρώπης, απ’ έξω cool , καθαρό, κρύο και γκρίζο μα από μέσα-κι αν το ψάξεις καλά- καυτό, sexy, ζωντανό και γεμάτο απρόοπτα.
Μετά την πρώτη καυτή σου νύχτα στο Βερολίνο, ειλικρινά δεν σου κάνει καρδιά να μιλήσεις για ταινίες…

There Will Be Blood
(Θα Χυθεί Αίμα ΗΠΑ 2007)
Σκηνοθεσία: Paul Thomas Anderson
Με τους: Daniel Day-Lewis
Paul Dano
Kevin J. O’Connor
Hope Elizabeth Reevs
Με βάση το κλασικό βιβλίο «Oil!» του Απτον Σίνκλερ, ο Πολ Τόμας Αντερσον έφτιαξε μια επικών διαστάσεων ταινία, γύρω από το πορτρέτο ενός πετρελαιά στην Αμερική, στις αρχές του 20ού αιώνα, πορτρέτο που φέρνει στον νου εκείνο του μεγιστάνα του Τύπου στην ταινία «Ο πολίτης Κέιν» του Ορσον Ουέλς. Ο Αντερσον, που το 2000 κέρδισε τη Χρυσή Αρκτο της Μπερλινάλε για την ταινία του «Μανόλια» (κερδίζοντας στη συνέχεια και το Οσκαρ), καταγράφει με εικαστικά έξοχες σκηνές την άνοδο του πετρελαιά και τις συγκρούσεις του με διάφορα πρόσωπα, ιδιαίτερα μ' έναν φανατικό ευαγγελιστή. Σκιαγραφεί με λεπτομέρεια και κριτική ματιά το πορτρέτο του πρωταγωνιστή του, πορτρέτο που καλύπτει περίπου 30 χρόνια της ζωής του. Ο Ντάνιελ Ντέι Λούις δίνει εκπληκτική δύναμη και πάθος στον ρόλο τού μεταλλωρύχου που ανακαλύπτει πετρέλαιο στο κτήμα του κι αρχίζει μια προσοδοφόρα επιχείρηση εξόρυξης πετρελαίου σε κτήματα ξένων ιδιοκτητών, εκμεταλλευόμενος τον θετό, μικρό γιο του, για να επιτύχει συμφέρουσες γι' αυτόν συμφωνίες. Τελικά, παραμένει μόνος (οι σκηνές του φινάλε θυμίζουν έντονα εκείνες τού αποκλεισμένου στον «πύργο» του, Κέιν). Η ιστορία της ταινίας δίνει και την ευκαιρία για ένα πικρό σχόλιο πάνω στον καταστροφικό ρόλο του χρήματος (καπιταλισμός) και της Εκκλησίας (φανατισμός), συστήματα που καυτηριάζει στο βιβλίο του και ο Σίνκλερ.
(Νίνος Φενέκ Μικελίδης ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

Zuo You
(In love we Trust-Στον Ερωτα εμπιστευόμαστε -Κίνα 2008)
Σκηνοθεσία : Wang Xiaoshuai
Με τους: Liu Weiwei
Zhang Jiayu
Yu Nan
Cheng Kaisheng
H ιστορία μιας μητέρας, που προσπαθεί να σώσει την κόρη της από τη λευχαιμία,. Η μόνη λύση είναι να κάνει ένα άλλο παιδί ώστε να έχει την ίδια ιστοσυμβατότητα με το άρρωστο κορίτσι της. Όμως πρώτα πρέπει να βρεί το σπέρμα ενός άντρα.Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Ψυχολογική ταινία με ήρεμες κινήσεις της κάμερας να αποτυπώνουν την αυξανόμενη αγωνία της μητέρας και εξαιρετική χρήση της συγκινησιακής φόρτισης που προκαλείται στον θεατή κάνουν την ταινία ενδιαφέρουσα .

Musta Jaa
(Black ice Φιλανδία,Γερμανία 2007)
Σκηνοθεσία: Petri Kotwica
Με τους: Outi Maenpaa
Ria Kataja
Martii Suosalo
Μια απατημένη δαιμόνια γιατρός και οι χειρισμοί της όταν ανακαλύπτει το παραστράτημα-καθόλου στιγμιαίο- του άντρα της. Εξαιρετική πλοκή που φτάνει στα όρια της Ολέθριας σχέσης και τα ξεπερνάει γιατί οι Φιλανδοί έχουν το χάρισμα της πολυετούς ψυχανάλυσης στο αίμα τους. Απίστευτη η βασική πρωταγωνίστρια θα γίνει αφορμή να ταυτιστούν μαζί της πολλές απατημένες…

Kolmistaan
(Three in Love Φιλανδία 2007)
Σκηνοθεσία: Peter Lindholm
Με τους: Kari-Pekka Toivonen
Liisa Kuoppamaki
Matleena Kuusniemi
Rea Mauranen
Μια ταινία για την διαχείριση των σχέσεων. Με φόντο την αέναη κίνηση του τραμ και υπόκρουση Nuevo tango , η ιστορία αφορά τον διχασμό ενός άντρα, ανάμεσα σε δυό γυναίκες. Την γυναίκα του και μητέρα των παιδιών του και την άλλη…
Μια τυχαία συνάντηση, μια εμμονή, ένα κατάλοιπο επιθυμίας, αποτέλεσμα της ιδανικής οικογενειακής ρουτίνας η αφορμή για το ξετύλιγμα μιας χωρίς περιττές ποιητικές και δικαιολογίες καταγραφής των σχέσεων στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα.
Το τραμ, η μουσική και η σκληρή καταγραφή των απρόβλεπτων συμπεριφορών των ηρώων μας φτιάχνουν τη διάθεση για την επόμενη…


Eichman
(Αιχμαν Αγγλία 2007)
Σκηνοθεσία: Robert Young
Με τους: Thomas Kretschmann
Troy Garity
Franka Potente
Τηλεοπτικών προδιαγραφών, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα καταγραφή της ανάκρισης του αρχιτέκτονα της «Τελικής Λύσης» των Ναζί, Αντολφ Αιχμαν, όταν συνελήφθη κι οδηγήθηκε στο Ισραήλ για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Ήρωας ο ανακριτής που μέσα από την εξέταση, βρίσκει και την προσωπική του λύτρωση στα δικά του φαντάσματα συνείδησης. Λίγο υπερβολικός ο συναισθηματισμός του τέλους.


Shadows
(Fyrom, Γερμανία, Ιταλία, Βουλγαρία, Ισπανία 2007)
Σκηνοθεσία : Milcho Manchevski
Με τους : Borce Nacev
Vesna Stanojevska
Sabina Ajrula-Tozija
Salaetin Bilal
Όσοι έχουμε δεί το «Μετά τη Βροχή» την προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη δεν εκπλαγήκαμε καθόλου με αυτή τη τόσο συγκινητική και εξαιρετικά δουλεμένη σεναριακά ταινία του ,σχετικά με τις μεταφυσικές εμμονές ενός νεαρού γιατρού
Στην αναζήτηση μιας παλιάς «μακεδονικής» διαλέκτου που ακούει γυρίζοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές του, από μια γριούλα στην είσοδο της πολυκατοικίας του.
Η ταινία με έξυπνο τρόπο, κάνοντας χρήση του φανταστικού, θέτει το όριο για την χρήση και τη γνώση του παρελθόντος, προκειμένου να λειτουργήσει θετικά στην απελευθέρωση ενός μέλλοντος απαλλαγμένου από μυστικά και ψέματα. Μια ταινία που θα άξιζε να δούμε στην Ελλάδα, για να διαπιστώσουμε πως αυτά που μας ενώνουν, είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν από τους γείτονες.
(Είναι περιττό να σημειώσουμε ότι η χώρα παραγωγής, δεν αναγράφεται πουθενά σαν Fyrom αλλά ξεκάθαρα ως Μακεδονία. Ένα από τα πολλά πράγματα που είναι χρήσιμο να έχουμε υπ΄ οψιν μας ,είναι ότι αυτό το θέμα έχει κλείσει ουσιαστικά παντού, όπως και το θέμα της Κύπρου όταν σε λίγες μέρες αναγνωριστεί κι επίσημα το νέο κράτος του Κοσόβου. Αυτά για να μη ζούμε σε εθνικές αυταπάτες.)

58th Berlinale

day 1

H berlinale εξαπλώνεται σε όλη την Potsdamer Platz κι ακόμα παραπέρα. Αφορά όλο το Βερολίνο και τους κατοίκους του. Αφορά όλο και περισσότερους δημοσιογράφους και agents sales αλλά κυρίως αφορά το κινηματογραφόφιλο κοινό που ξενυχτάει αξημέρωτα στο Arkaden για ένα εισητήριο.

Νέοι ανθρωποι που αγαπουν τον κινηματογράφο και τον πολιτισμό σε μια πόλη που υποστηρίζει την Τέχνη 365 μέρες τον χρόνο.

Κι όχι σαν κατι άλλες πολιτείες που ντύνονται σινεφίλ για 10 μέρες και μετα το ριχνουν στη βαριά κουλτούρα του εντεχνου μετασκυλαδικου.

Η πρώτη μέρα ειναι μέρα μουσικής με το ολόφρεσκο ντοκυμαντέρ του Μάρτιν Σκορτσέζε για τους αειθαλείς Ρολλινγ Στόουνς. Κλείστοι δρόμοι για το κοινό που ούρλιαζε μολις είδε τα είδωλα του να διασχίζουν το κόκκινο χαλί και χλιαρές οι πρωτες εντυπώσεις για το αποτέλεσμα που κυρίως θα ενθουσιάσει όσους πιστεύουν στο ρόκ του παρελθόντος.

58th Berlinale

58η Berlinale

Οι Ταινίες

και τα τμήματα

The Competition

Opening: Shine A Light (Martin Scorsese, USA)

Kirschblüten — Hanami (Doris Dörrie, Germany)

There Will be Blood (Paul Thomas Anderson, USA)

In Love We Trust (Wang Xiaoshuai, China)

Lake Tahoe (Fernando Eimbcke, Mexico)

Gardens of the Night (Damian Harris, UK/USA)

Katýn (Andrzej Wajda, Poland, out of competition)

The Elite Squad (José Padilha, Brazil)

S.O.P. Standard Operating Procedure (Errol Morris, USA)

Heart of Fire — Feuerherz (Luigi Falorni, Germany/Italy/Austria)

Julia (Erick Zonca, France)

Lady Jane (Robert Guédiguian, France)

Quiet Chaos — Caos calmo (Antonello Grimaldi, Italy)

Happy-Go-Lucky (Mike Leigh, UK)

Restless (Amos Kollek, Israel/Germany/Canada/France/Belgium)

Elegy (Isabel Coixet, USA)

Sparrow (Johnnie To, Hong Kong, China)

Kabei — Our Mother — Kabei (Yoji Yamada, Japan)

Ballast (Lance Hammer, USA)

Bam gua Nat (Night and Day) (Hong Sangsoo, Republic of Korea)

Fireflies in the Garden (Dennis Lee, USA)

Il y a longtemps que je t’aime (I’ve Loved You So Long)

(Philippe Claudel, France/Germany)

Musta Jaä (Black Ice) (Petri Kotwica, Finland/Germany)

The Other Boleyn Girl (Justin Chadwick, USA/Great Britain)

Avaze Gonjeshk-ha (The Song of Sparrows) (Majid Majidi, Iran)

Closing Film: Be Kind Rewind (Michel Gondry, USA)

Panorama

Boy A by John Crowley, UKChiko by Ozgür Yildirim, Germany

Coupable by Laetitia Masson, France

Eskalofrio by Isidro Ortiz, Spain

Filth And Wisdom by Madonna, UK

I am from Titov Veles (Jas Sum Od Titov Vesles) by Teona StrugaMitevska,Macedonia

Mare, Our Love Story (Maré, Nossa história de amor) by Lucia Murat, Brasil

Megane by Naoko Ogigami, Japan

Otto or Up with Dead People by Bruce LaBruce, Germany/Canada

Drifting Flowers (Piao lang chi ge) by Zero Chou, Taiwan

The Amazing Truth About Queen Raquela by Olaf de Fleur Johannesson, Iceland

Transsiberian by Brad Anderson, UK/Germany/Spain

Before Fall (Tres días) by Javier Gutierrez, Spain

3 Zan (3 Women) by Manijeh Hekmat, Iran

Arumdabda (Beautiful) by Jaihong Juhn, Republic of Korea

Det som ingen ved (What No One Knows) by Søren Kragh-Jacobsen, Denmark/Sweden

Genenet al asmak (The Aquarium) by Yousry Nasrallah, Egypt/France/Germany

Hatsu-koi (First Love) by Imaizumi Koichi, Japan

Jerusalema by Ralph Ziman, South Africa

La fabrique des sentiments (The Feelings Factory) by Jean-Marc Moutout, France/Belgium

La Rabia by Albertina Carri, Argentina

Le ring (The Ring) by Anaïs Barbeau-Lavalette, Canada

Lemon Tree by Eran Riklis, Israel/Germany/France

Love And Other Crimes by Stefan Arsenijevic, Germany/Serbia/Austria/Slovenia

Revanche by Götz Spielmann, Austria

Rusalka (Mermaid) by Anna Melikyan, Russian Federation

Sleep Dealer by Alex Rivera, USA/Mexico

Sonetaula by Salvatore Mereu, Italy

Soul of a Demon by Tso-chi Chang, Taiwan

Tout est parfait (Everything Is Fine) by Yves-Christian Fournier, Canada

International Forum of New CinemaFilms

Asyl — Park and Love Hotel (Asyl) by Kumasaka Izuru, Japan

Balikbayan Box by Mes De Guzman, Philippines/Netherlands/Switzerland

Be Like Others by Tanaz Eshaghian, USA/Canada/Iran

El Camino (The Path) by Ishtar Yasin Gutiérrez, Costa Rica/France

Corridor #8 by Boris Despodov, Bulgaria

Corroboree by Ben Hackworth, Australia

Diorthosi (Correction) by Thanos Anastopoulos, Greece

Divizionz by Yes! That's Us, Uganda/South Africa

Flipping out by Yoav Shamir, Israel/Canada

La frontera infinita (The Infinite Border) by Juan Manuel Sepúlveda, Mexico

God Man Dog by Singing Chen, Taiwan

Grandmother's Flower by Mun Jeong-hyun, Republic of Korea

Green Porno by Isabella Rossellini, Jody Shapiro, USA

Higurashi by Hirosue Hiromasa, Japan

Invisible City by Tan Pin Pin, Singapore

Leo by Josef Fares, Sweden

Loos ornamental by Heinz Emigholz, Austria/Germany

Mafrouza/Coeur (Mafrouza/Heart) by Emmanuelle Demoris, France/Egypt

Musunde-hiraite (What the Heart Craves) by Takahashi Izumi, Japan

My Winnipeg by Guy Maddin, Canada

Nacht vor Augen (Night Before Eyes) by Brigitte Bertele, Germany

Nirvana by Igor Voloshin, Russian Federation

Paruthiveeran by Ameer Sulthan, India

Le premier venu (Just Anybody) by Jacques Doillon, France/Belgium

Regarde-moi (Ain't Scared) by Audrey Estrougo, France

Seaview by Paul Rowley, Nicky Gogan, Ireland

Shahida — Brides of Allah (Brides of Allah) by Natalie Assouline, Israel

Son of a Lion by Benjamin Gilmour, Australia/Pakistan

South Main by Kelly Parker, USA

Sweet Food City by Gao Wendong, People's Republic of China

Tatil Kitabi (Summer Book) by Seyfi Teoman, Turkey

La terramadre (Motherland) by Nello La Marca, Italy

Tirador (Slingshot) by Brillante Ma. Mendoza, Philippines

Tribu by Jim Libiran, Philippines

United Red Army by Wakamatsu Koji, Japan

Victoire Terminus, Kinshasa by Florent de la Tullaye, Renaud Barret, France/Democratic Republic of the Congo

Douglas Sirk

Το

Seven Film Gallery

παρουσιάζει τα
« 7 παρεξηγημένα αριστουργήματα του μελό»
του Ντάγκλας Σέρκ


Was anyone seen my gal?
All I desire
Magnificent Obsession Υπέροχο Μυστικό
All that heaven allows Όλα όσα οι ουρανοί επιτρέπουν
(η αρχική επιρροή των «Far for Heaven» «Ο φόβος τρώει τα σωθικά»)
Written on the wind Γραμμένο στον άνεμο
The Tarnished angels Γραμμένο με αίμα
Imitation of life Αυτή είναι η ζωή μου

Ο Ντάγκλας Σέρκ με το έργο του έχει επηρεάσει πολλούς σύγχρονους δημιουργούς από τον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ μέχρι τον Πέντρο Αλμαντόβαρ.
Παραμένει πρωτοπόρος υποστηρικτής ενός είδους κινηματογράφου που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο και συγκινει τον θεατή διαχρονικά.

Δελίνα Βασιλειάδη Εκθεση Ζωγραφικής

2007 Goya Awards

2007 Goya Awards

Τα Βραβεία Goya για το Ισπανικό και Ισπανόφωνο Κινηματογράφο δόθηκαν χτές το βράδυ και μεταδόθηκαν σε εθνικό δίκτυο από την Ισπανική τηλεόραση.

Το El Orfanato πήρε 7 από τα 14 Goya, μεταξύ των οποίων για πρωτοποριακή σκηνοθεσία, πρωτότυπο σενάριο, ειδικά εφέ, μακιγιάζ και κομμώσεις, ήχο και ηχητικά εφέ.

Ο Juan Antonio Bayona αφιέρωσε το βραβείο του στον Guillermo del Torro πού εκτός από σινεμά του έμαθε πώς να είναι καλύτερος άνθρωπος όπως χαρακτηριστικά είπε.

Αναλυτικά τα φετινά βραβεία :
BEST FILM / MEJOR PELÍCULAEl

La Soledad by Jaime

BEST SPANISH-LANGUAGE FOREIGN FILM / MEJOR PELÍCULA EXTRANJERA DE HABLA
XXY by Lucía Puenzo de Argentina
BEST DOCUMENTARY / MEJOR PELÍCULA DOCUMENTALEl

Invisibles by Isabel Coixet, Win Wenders, Fernando León de Aranoa, Mariano Barroso and Javier Corcuera
BEST ANIMATED FEATURE / MEJOR PELÍCULA DE ANIMACIÓNA

Nocturna, una aventura mágica by Víctor Maldonado and Adriá García
BEST DIRECTOR / MEJOR DIRECCIÓNI

Jaime Rosales for La Soledad
BEST NEW DIRECTOR / MEJOR DIRECCIÓN NOVEL

Juan Antonio Bayona, for El Orfanato / The Orphanage
BEST ACTOR / MEJOR INTERPRETACIÓN MASCULINA PROTAGONISTA

Alberto San Juan, for Bajo las estrellas
BEST ACTRESS / MEJOR INTERPRETACIÓN FEMENINA PROTAGONISTA

Maribel Verdú, for Siete mesas de billar francés
BEST SUPPORTING ACTOR / MEJOR INTERPRETACIÓN MASCULINA DE REPARTO

José Manuel Cervino, for Las 13 rosas

BEST SUPPORTING ACTRESS / MEJOR INTERPRETACIÓN FEMENINA DE REPARTO Amparo Baró, for Siete mesas de billar francés
BEST NEW ACTOR / MEJOR ACTOR REVELACIÓN

José Luis Torrijo, for La Soledad
BEST NEW ACTRESS / MEJOR ACTRIZ REVELACIÓN

Manuela Velasco, for Rec

BEST ORIGINAL SCREENPLAY / MEJOR GUIÓN

Sergio G. Sánchez, for El Orfanato / The Orphanage
BEST CINEMATOGRAPHY / MEJOR FOTOGRAFÍA

José Luis Alcaine, for Las 13 rosas
BEST EDITING / MEJOR MONTAJE

David Gallart for Rec Fernando Pardo for Las 13 rosas

BEST ORIGINAL SCORE / MEJOR MÚSICA ORIGINAL

Roque Baños, for Las 13 rosas
BEST ORIGINAL SONG / MEJOR CANCIÓN ORIGINAL

"Fado da saudade," by Fernando Pinto Do Amaral, Carlos Do Carmo for Fados

BEST EXECUTIVE/LINE PRODUCER / MEJOR DIRECCIÓN DE PRODUCCIÓN

Sandra Hermida, for El Orfanato / The Orphanage
BEST ART DIRECTION / MEJOR DIRECCIÓN ARTÍSTICA

Josep Rosell, for El Orfanato / The Orphanage
BEST COSTUME DESIGN / MEJOR DISEÑO DE VESTUARIO

Sonia Grande for Lola, la película* Lena Mossum for Las 13 rosasLourdes de Orduña for Luz de domingoMaría Reyes for El Orfanato / The Orphanage
BEST SPECIAL EFFECTS / MEJORES EFECTOS ESPECIALES

David Martí, Montse Ribé, Pau Costa, Enric Masip, Lluis Castells and Jordi San Agustín, for El Orfanato / The Orphanage
BEST SOUND / MEJOR SONIDO

Xavi Mas, Marc Orts, Oriol Tarragó, for El Orfanato / The Orphanage
BEST MAKEUP AND HAIR / MEJOR MAQUILLAJE and PELUQUERÍA

Lola López and Itziar Arrieta, for El Orfanato / The Orphanage

BEST NARRATIVE SHORT / MEJOR CORTOMETRAJE DE FICCIÓN

Salvador - Historia de un milagro cotidiano by Abdelatif Abdeselam Hamed
Honorary Goya / Goya de Honor:

Alfred Landa

Μαρία Μ. - Σεβίλλη 2008

o Theo van Gogh στο Seven Film Gallery

Ο Theo Van Gogh γεννήθηκε στη Χάγη, το 1957. Σκηνοθέτης του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, συγγραφέας, δημοσιογράφος και τηλεοπτικός παρουσιαστής. Έχει σκηνοθετήσει 12 μεγάλου μήκους ταινίες, τηλεταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Έχει λάβει 4 φορές το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας από την Ολλανδική Ακαδημία. Δολοφονήθηκε από μουσουλμάνους φονταμενταλιστές μετά τα γυρίσματα της τελευταίας του ταινίας που αναφερόταν στην κακομεταχείριση της γυναίκας στο Ισλάμ.
Το Seven Film Gallery εξασφάλισε την φιλμογραφία του

LUGER
EEN DAGJE NAAR HET STRAND
CHARLEY
TERUG NAAR OEGSTGEEST
LOOS
VALS LICHT
06
BLIND DATE
DE PIJNBANK
BABY BLUE
INTERVIEW
COOL
06/05

37 International Film Festival Rotterdam

Το πρωινό ήταν τόσο μελαγχολικό και πνιγηρό, σκεπασμένο με πυκνή ομίχλη, που με έδιωχνε επιτακτικά. Ποιος άλλος λοιπόν ο προορισμός μου για αυτό το μουντό σαββατοκύριακο, εκτός το «φεστιβαλικό» μεγάλο λιμάνι της Ολλανδίας;
Η ομίχλη. Αυτή ήταν λοιπόν η καταλυτική αφορμή χάρη στην οποία βρέθηκα, απροσδόκητα, στο Ρότερνταμ. Ο πραγματικός βέβαια λόγος δεν ήταν άλλος από τις ταινίες. Η απόφαση ήταν αστραπιαία και καθώς το τραίνο διέσχιζε την επίπεδη πεδιάδα του Βελγίου, το μυαλό μου έτρεχε ήδη στις τεράστιες, όπως φημίζεται, προβλήτες με τους γερανούς και τα αραγμένα πλοία που φορτώνουν και ξεφορτώνουν εμπορεύματα. Στο περίφημο Μεγάλο Λιμάνι.
Ένα λιμάνι που τελικά ελάχιστα είδα (όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι σινεφίλ του Ρότερνταμ τη συγκεκριμένη περίοδο), μιας και η καρδιά του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ (που φέτος πραγματοποιείται από τις 23 Ιανουαρίου μέχρι τις 3 Φεβρουαρίου), χτυπάει στο κέντρο της πόλης, στο κεντρικό κτήριο Doelen, στους πολυκινηματογράφους Pathe και στις αίθουσες Luxor, Cinerama και Vester, που βρίσκονται όλα μακριά από το λιμάνι.
Οι κινηματογραφικοί εξουθενωτικοί ρυθμοί δε με άφησαν ωστόσο να σκεφτώ τη θάλασσα για πολύ. Το πρόγραμμα ατελείωτο, τα τμήματα, διαγωνιστικά και μη, πολλά. Ο χρόνος μου ελάχιστος. Ποια ενότητα να επιλέξω; Το διεθνές διαγωνιστικό, τις νέες τάσεις και ρεύματα, κάποιο από τα αφιερώματα σε ανεξάρτητους (κυρίως ασιάτες) δημιουργούς, τις μικρού μήκους ταινίες, τις πειραματικές προτάσεις;
Πολλοί από τους τίτλους μου ήταν ήδη γνωστοί. Ταινίες από τις «δικές μας» Νύχτες Πρεμιέρας («Τα Νούφαρα» που πήραν το βραβείο κοινού στο αθηναϊκό φεστιβάλ το Σεπτέμβριο, παραδείγματος χάριν), ακόμα περισσότερες από το τελευταίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης («Cargo 200», «Continental», «Tricks», κ.α.) αλλά και «μεγάλες» ταινίες που ήδη προβάλλονται ή προβλήθηκαν στην Ελλάδα ή σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ («Περσέπολις», «Juno», «Εσείς οι ζωντανοί» "Paranoid Park"κ.α.) φιγουράριζαν στο πρόγραμμα και στις αφίσες στους χώρους του φεστιβάλ. Με πολλές από τις προβολές να είναι ήδη πλήρεις και με τον κόσμο να αυξάνεται καθώς προχωρούσε η ώρα, κάπου ανάμεσα σε ατελείωτες ουρές και περιλήψεις των έργων στα ολλανδικά, βρέθηκα με τα εισιτήρια στα χέρια.
Οι εικόνες που πρόλαβα να δω ήταν ενδιαφέρουσες, μα ομολογουμένως όχι εντυπωσιακές. Οι ταινίες που κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή και να προσφέρουν κάτι πραγματικά φρέσκο, ήταν, κατά γενική ομολογία, λίγες μέχρι τώρα. Στο διαγωνιστικό τμήμα, 15 είναι οι ταινίες που συναγωνίζονται για τη Χρυσή Τίγρη με ίσες πιθανότητες.

Ανάμεσά τους το ευαίσθητο «Flower in the pocket» από τη Μαλαισία, το ανθρώπινο και πολιτικό «Go with peace Jamil» από την Δανία, το οικογενειακό δράμα «Cordero de Dios», το σύγχρονου ύφους «Shanghai Trance» από την Ιαπωνία και την Ολλανδία, το λυρικό σουρεαλιστικό «Mange, ceci est mon corps» από τη Γαλλία και την Αϊτή, το αυτοβιογραφικό «Years When I Was a Child Outside» από τις Φιλιππίνες, το ειρωνικό «The King of Ping Pong» από τη Σουηδία, αλλά και η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ιδιόμορφη «Ιστορία 52» του Αλέξη Αλεξίου από την Ελλάδα.
Από τα υπόλοιπα τμήματα, την προσοχή του κοινού φαίνεται να έχουν τραβήξει, μέχρι τώρα, το ολλανδικό (και πολυδιαφημισμένο στο Ρότερνταμ) «TBS», το ιταλικό «My Brother Is an Only Child», το ισπανικό «REC» και η αγγλοϊρακινή συμπαραγωγή «War, Love, God & Madness», για διαφορετικούς λόγους το καθένα.
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο συμπυκνώθηκαν χιλιάδες εικόνες και σκέψεις. Το φεστιβάλ του Ρότερνταμ μοιάζει να βράζει από νέες ιδέες και εμπνεύσεις, που συχνά δεν έχουν πάρει ακόμα την ολοκληρωμένη τους μορφή. Με το βλέμμα στραμμένο στο πειραματικό και συχνά πιο «δύσκολο» σινεμά, είναι ένα φεστιβάλ που κερδίζει χρόνο με το χρόνο κύρος και μαζεύει όλο και περισσότερους ανήσυχους θεατές που το παρακολουθούν φανατικά. Είναι άλλωστε γεγονός επιβεβαιωμένο. Μετά την πρώτη χρονιά, θέλεις να επιστρέψεις. Του χρόνου, ας ελπίσουμε πως θα τα ξαναπούμε εκεί.

Μαριάννα Ράντου Στρασβούργο 2008

37 International Film Festival Rotterdam

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008
THE AWARDS

Οι νικητές του φετινου 37ου Φεστιβαλ του Ρόττερνταμ στην αναμνηστική τους φωτογραφία.

Τα βραβεία μοιράστηκαν οι :

Aditya Assarat για την ταινία "Wonderful Town" απο την Thailand,

Wonderful Town του Aditya Assarat Ταιλάνδη 2007

Τρία χρόνια μετα το τσουνάμι,στην Ταιλάνδη, η ερημιά και η εγκαταλειψη του περιβάλλοντος και του χωριού μέσα από τις ζωές των ηρώων, σε πλήρη αντίστιξη με τα σχέδια και τη ζωή ενός αρχιτέκτονα που ήρθε για να τα...φτιάξει.

Liew Seng Tat για την ταινία"Flower In The Pocket" από την Malaysia,

Flower in the Pocket Liew Seng Tat Μαλαισία 2007

Ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα σκηνοθετικής γραφής αυτού που έχει ονομαστεί « Νέο Κύμα» του Μαλαισιανού κινηματογράφου και βάση έχει το σινεμα των «πενιχρών μέσων» . Ταινία μικρού προϋπολογισμού αλλά μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης, περιγράφει την ιστορία δυο παιδιών, ορφανών από μητέρα και με ένα πατέρα που ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά , ώσπου κάποια στιγμή, αντιλαμβάνεται το σημαντικό της παρουσίας τους στην ουσία της δικής του ζωής. Απλό κι ανθρώπινο, συναισθηματικά φορτισμένο σινεμά από τη Μαλαισία.
Omar Shargawi για την ταινία "Go With Peace Jamil "απο την Denmark.

Η ταινία του Omar Shargawi ηταν στα φαβορι απο την πρωτη μερα προβολής της και με την ευκαιρία αναρτούμε καποιες φωτογραφιες απο το δειπνο που ειχε η Seven Films με τους συντελεστές της

O Γιάννης Δρέπας Acquisiteur της Seven Films, η Susan Wendt Head of sales της Trust Film, o Elias al-Subeini, o Khalid al-Subeini, o σκηνοθέτης Omar Shargawi, η Αύρα Κούρτη της Seven Group και ο πρωταγωνιστής Dar Salim στο DINO'S του ROTTERDAM μετά την πρώτη προβολή της ταινίας.

Γιάννης Δρέπας, Susan Wendt,o Elias κι ο Khalid al-Subeini, o Omar Shargawi κι ο Dar Salim

Go with Peace Jamil (Ma salama Jamil) του Omar Shargawi Δανία 2008
Για την ταινία έχουμε γράψει σε παλιότερη ανταπόκριση μας στο blog. :
MA SALAMA JAMIL ( Go with peace Jamil) του Omar Shargawi Denmark 2008
Ο Τζαμίλ είναι ένας νέος άντρας στη μέση ενός κύκλου μιας οικογενειακής βεντέτας , με πολύ πόνο, βία και θάνατο , που με απροθυμία συνεχίζει. Ένας ήρωας αραβικής καταγωγής , μένει με την γυναίκα του και τον γιο του στη Δανία, αλλά οι παραδόσεις, η ιστορία κι ο πολιτισμός της καταγωγής του τον έχουν εμποτίσει, σαν πρόσωπο μιας αρχαϊκής τραγωδίας. Αυτός είναι ο συνεχιστής ,σύμφωνα με τους άγραφους κανόνες της βεντέτας είναι όμως κι ένας σύγχρονος άντρας που ζει στη Δύση και θέλει να μεγαλώσει το γιο του με ασφάλεια. Όσοι πιστεύουν πως το να είσαι Άραβας σημαίνει μια κινητή ανθρώπινη βόμβα, θα δυσκολευτούν να κατανοήσουν την ανθρώπινη πλευρά του ηρωα, που ο σκηνοθέτης με τεχνική συνεχών γκρο πλαν μας αποκαλύπτει σιγά σιγά αυξάνοντας με τα δραματουργικά γεγονότα και τον κόκκο της φωτογραφίας, για να καταλήξει στη πιο σπαρακτική σκηνή της ταινίας να μας κόψει και τον ήχο, έτσι ώστε με τον πιο απλό σχεδόν ελλειπτικό τρόπο να νιώσουμε τον άφατο πόνο του Τζαμιλ μπροστά στη Νέμεσι που θα τον αλλάξει για πάντα.
Ένα διαμάντι κινηματογράφησης και σεναριακης εξέλιξης με την σφραγίδα της εταιρίας παραγωγής του Λαρς φον Τρίερ. Δεν θα ήταν έκπληξη να κέρδιζε το φετινό Τίγρη στο Ρότερνταμ.
Καληνύχτα Τζαμίλ, αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει ποτέ...

Μια ταινία της Seven Films σύντομα στους κινηματογράφους
Αναρτήθηκε από Seven Film Gallery στις 25.1.08